Το είδος των deckbuilder μπορεί σε πολλούς να θυμίζει άλλες εποχές για το gaming, πράγμα εύλογο. Τα παιχνίδια, ειδικά για κονσόλες και PC αλλά ακόμα και για κινητά πλέον, έχουν γίνει πολύ πιο περίπλοκα, με διαφορετικούς μηχανισμούς και πολύ open-world στοιχείο, ενώ δεν πρέπει να ξεχνάμε και τα battle royale. Το απλό, όμως, έχει πάντα τη χάρη του, και η Big Blue Bubble έρχεται να μας το υπενθυμίσει αυτό με το νέο της τίτλο, Power Chord.
Το Power Chord αποτελεί ένα Roguelike Deckbuilder που ξεχωρίζει από την πρώτη στιγμή. Δε θυμίζει τίποτε που να έχουμε ξαναδεί, αλλά παράλληλα βασίζεται σε ένα απλό στυλ παιχνιδιού, που σίγουρα είναι γνώριμος στους gamers. Η αισθητική του γίνεται σαφής από τα πρώτα κιόλας δευτερόλεπτα, όταν ο αφηγητής εξηγεί στον παίκτη την κατάσταση που έχει να αντιμετωπίσει. Από άποψης πλοκής δεν υπάρχει κάποιο ιδιαίτερο βάθος, αλλά δε χρειάζεται κιόλας κάτι τέτοιο. Στρατιές από δαίμονες έχουν καταλάβει την περιοχή και οι πιο ισχυροί μουσικοί της αναλαμβάνουν να τους κατατροπώσουν. Τόσο απλά είναι τα πράγματα, με το gameplay να κινείται στα ίδια πλαίσια, αφού το 90% αυτού είναι μάχες ενάντια στους δαίμονες.
Στόχος στο Power Chord είναι να φτάσουμε στο τέλος με αρκετό health στα μέλη της μπάντας μας, αλλά και αρκετά δυνατές κάρτες, ώστε να μπορέσουμε να νικήσουμε το boss-fight. Ενδιάμεσα στα απλά brawls περιστασιακά παρουσιάζεται η δυνατότητα να κάνουμε heal ή να επαναφέρουμε κάποιο μέλος που χάσαμε στη μάχη, καθώς και να εμπλουτίσουμε τις δυνάμεις μας, ώστε να φτάσουμε πιο δυνατοί στο τέλος. Αν χάσουμε όλα τα μέλη της μπάντας μας ξεκινάμε από την αρχή και έχουμε τη δυνατότητα να επαναλάβουμε το ίδιο μονοπάτι ή να προτιμήσουμε κάποιο άλλο, για να φτάσουμε στο ίδιο τελικό fight. Ολοκληρώνοντας ένα boss fight περνάμε στο επόμενο στάδιο, όπου καλούμαστε και πάλι να φτάσουμε ως το τελικό boss.
Η ομάδα μας, τώρα, αποτελείται από τα τέσσερα βασικά μέλη κάθε μπάντας: έναν vocalist, έναν drummer, έναν guitarist και έναν bassist. Καθένας έχει το δικό του στυλ, ενώ στην πορεία ξεκλειδώνουμε και διαφορετικούς χαρακτήρες για τους ρόλους αυτούς. Στην πρώτη μπάντα που έχουμε ο drummer σε ορολογία gaming μπορεί να χαρακτηριστεί tank, η vocalist είναι healer-support, ο guitarist έχει πολύ damage, ενώ ο bassist κάνει damage over time και έχει διάφορα effects. Τα παραπάνω δεν ισχύουν για τους αντιπάλους μας, οι οποίοι μπορούν να έχουν διαφορετικά χαρακτηριστικά, για τα οποία το παιχνίδι μας ενημερώνει όταν τα βλέπουμε για πρώτη φορά.
Με βάση το όνομα, αλλά και την αισθητική του Power Chord, θα περίμενε κανείς να έχει πιο άμεση σχέση με τη μουσική και συγκεκριμένα τον βαρύ ήχο που θα άρμοζε σε αυτό που παρουσιάζει ο τίτλος. Στην πραγματικότητα δεν είναι τόσο έντονη η παρουσία της μουσικής, πράγμα που δε μας ενοχλεί, ωστόσο. Παρότι εκ πρώτης όψεως φαίνεται πως το παιχνίδι θα απευθύνεται σε (πολύ) συγκεκριμένο κοινό, και συγκεκριμένα αυτό της metal μουσικής, σύντομα καταλαβαίνουμε ότι η αισθητική αυτή έχει χρησιμοποιηθεί για να δώσει ταυτότητα στον τίτλο σε ό,τι αφορά στον οπτικό τομέα και την αφήγηση.
Η απλότητα, βέβαια, η οποία σε γενικές γραμμές έχει θετική επίδραση στο Power Chord, έχει και το τίμημά της. Όσο γρήγορα και ευχάριστα και να περνούν οι πρώτες ώρες, είναι αμφίβολο το πόσες φορές θα ανοίξει κάποιος το παιχνίδι μετά τα πρώτα sessions. Το μοτίβο του gameplay είναι επαναλαμβανόμενο και είναι λογικό από ένα σημείο και έπειτα να μην παρουσιάζει το ίδιο ενδιαφέρον. Η προσθήκη περιεχομένου που θα πραγματοποιηθεί μελλοντικά, σίγουρα θα βοηθήσει, αλλά δεν είμαστε βέβαιοι ότι θα αλλάξει κάτι ριζικά. Δεν πρόκειται για κάποια τεράστια παραγωγή άλλωστε, οπότε είναι εύλογο να υπάρχουν περιορισμοί.
Τελικές Εντυπώσεις
Το Power Chord αποδεικνύει ότι δεν είναι αναγκαίο ένας τίτλος να φέρνει κάτι ριζοσπαστικό ή να είναι γεμάτος περιεχόμενο, για να είναι διασκεδαστικός. Βασίζεται σε απλά στοιχεία, γεγονός που το περιορίζει ως προς το ταβάνι του, αλλά αυτό μάλλον είναι περισσότερο θετικό, παρά αρνητικό. Με δεδομένο και το μέγεθος της παραγωγής, οι εντυπώσεις που αφήνει το Power Chord, είναι ξεκάθαρα θετικές.