Το είδος των souls-like παιχνιδιών έχει κερδίσει πολύ σε ό,τι αφορά στη δημοφιλία του τα τελευταία χρόνια, χάρη σε τίτλους που το έκαναν πιο προσιτό αλλά και πιο γνωστό στο ευρύ κοινό του gaming. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, μεταξύ άλλων, να κυκλοφορούν και μικρότερα παιχνίδια αυτού του είδους, τα οποία παρουσιάζουν τις δικές τους προσεγγίσεις σε αυτό. Η πιο πρόσφατη προσθήκη είναι το Clash: Artifacts of Chaos, ένα action RPG, το οποίο φέρει souls-like στοιχεία, αλλά δεν ταυτίζεται απόλυτα άλλους τίτλους που ανήκουν στο είδος.
Το Clash: Artifacts of Chaos αποτελεί ένα παιχνίδι με πολύ ιδιαίτερη αισθητική, γεγονός που σημαίνει πως είναι εύκολο να τραβήξει την προσοχή όσων το δουν τυχαία. Το αν αυτή η αισθητική θα ικανοποιήσει αυτόν που τη βλέπει, είναι ένα άλλο ζήτημα. Δεν είναι εύκολο να βρούμε ένα συγκεκριμένο μοτίβο στο σχεδιασμό των χαρακτήρων και των τοπίων, ώστε να τους περιγράψουμε, οπότε θα αφήσουμε τις εικόνες να κάνουν αυτή τη δουλειά. Δεν είμαστε βέβαιοι ότι υπάρχει κάποιος συμβολισμός πίσω από τον τρόπο που είναι σχεδιασμένο το παιχνίδι, με τη λέξη που φαίνεται πιο κατάλληλη για να το χαρακτηρίσει να είναι το “περίεργο”. Από εκεί και πέρα, τα συμπεράσματα μπορεί να διαφέρουν από άτομο σε άτομο.
Μεταξύ των δυνατών χαρακτηριστικών ενός τίτλου όπως το Clash: Artifacts of Chaos, θα πρέπει να είναι πρωτίστως το σύστημα μάχης του και δευτερευόντως η ιστορία που διηγείται. Στον πρώτο τομέα, το παιχνίδι είναι αξιοπρεπές, χωρίς όμως να ξεχωρίζει. Το σύστημα μάχης του είναι απλό, προσφέρει μία σχετική ποικιλία κινήσεων και είναι αρκετά ικανοποιητικό. Υπάρχουν τρεις διαφορετικές τεχνικές, οι οποίες δεν αλλάζουν τόσο τον τρόπο που αντιμετωπίζουμε τους εχθρούς μας και η επιλογή κάποιας εξ αυτών είναι προσωπικό θέμα του καθενός. Μία από τις ιδιαιτερότητες είναι το γεγονός ότι κάνοντας stun τον εχθρό μας, μπορούμε να μπούμε σε first-person mode, στο οποίο αλλάζουν τα χτυπήματά μας και γενικά η προσέγγιση της μάχης. Όσο αυτό είναι ενεργό, τα χτυπήματά μας είναι διαφορετικά από τα συνηθισμένα και ταχύτερα, δίνοντάς μας σημαντικό πλεονέκτημα.
Από την άλλη, το storytelling δεν είναι ένα από τα δυνατά σημεία του Clash: Artifacts of Chaos. Το παιχνίδι ξεκινά με πολλές ασάφειες, κάποιες εκ των οποίων ξεκαθαρίζουν όσο προχωρά η πλοκή. Το πρόβλημα εδώ είναι πως αντί να δημιουργεί μυστήριο και να ωθεί τον παίκτη να προχωρήσει για να κατανοήσει τι συμβαίνει, περισσότερο τον μπερδεύει και μειώνει το ενδιαφέρον του. Επιπλέον, ανάμεσα στις στιγμές που προωθούν την πλοκή, είναι επίσης δύσκολο να βρούμε κάποιο ενδιαφέρον. Και αυτό διότι το level design είναι φτωχό και μονότονο. Σπάνια εμφανίζονται εχθροί και ουσιαστικά πρόκειται για λαβυρίνθους με πολλές κλειστές πόρτες και μερικά σεντούκια με loot. Εδώ παρουσιάζεται μία ιδιαιτερότητα, καθώς υπάρχουν σημεία από τα οποία ο χαρακτήρας μας, ο Pseudo, μπορεί να περάσει μόνο τη νύχτα, όταν το δέρμα του καλύπτεται από ξύλο.
Φυσικά, όπως κάθε Souls-like παιχνίδι, το Clash: Artifacts of Chaos έχει μηχανισμούς τύπου bonfire. Δηλαδή, συγκεκριμένα σημεία στα οποία μπορούμε να αποθηκεύσουμε το παιχνίδι μας, να κοιμηθούμε ώστε να περάσει ο χρόνος και να επιλέξουμε πώς θα κατανείμουμε τα skill points μας. Σε ό,τι αφορά στον ύπνο, έχουμε την επιλογή είτε να κοιμηθούμε έως το βράδυ, όταν και αλλάζει λίγο ο τρόπος που μπορούμε να κινηθούμε στο χάρτη, είτε έως το επόμενο πρωί. Η δεύτερη επιλογή γεμίζει τα φλασκιά που έχουμε μαζί μας με νερό, ώστε να τα χρησιμοποιήσουμε για healing, προσθέτοντας βότανα που βρίσκουμε. Σε ό,τι αφορά στη βελτίωση του χαρακτήρα μας, έχουμε κάποια στατιστικά τα οποία μπορούμε να βελτιώσουμε μέσω των skill points, καθώς και κάποιες ειδικές επιθέσεις, τις οποίες ξεκλειδώνουμε σε διάφορα σημεία του map μέσω μικρών μαχών και βελτιώνουμε μέσω skill points.
Είναι βέβαιο πως δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε τη ροή που είχε η διαδικασία ανάπτυξης του Clash: Artifacts of Chaos. Ωστόσο, από το αποτέλεσμα φαίνεται πως η ομάδα ανάπτυξης εστίασε πολύ στον ιδιαίτερο και σουρεαλιστικό του κόσμο, άσχετα με το αν αυτός ικανοποιεί ή όχι την αισθητική του καθενός. Αντίθετα, μάλλον δόθηκε λιγότερη σημασία σε άλλα, εξίσου σημαντικά πράγματα, όπως πιο πλήρη tutorials ή καλύτερο exposition (οπτικό ή έστω λεκτικό), ώστε να εισαχθεί ο παίκτης στον κόσμο που του παρουσιάζεται. Παρά το γεγονός, όμως, ότι ο κόσμος του παιχνιδιού παρουσιάζεται δουλεμένος, το level design, όπως προαναφέραμε, δεν προσφέρει τα αναμενόμενα.
Το παρόν review βασίστηκε στην ψηφιακή έκδοση του Clash: Artifacts of Chaos για PC, η οποία μας παραχωρήθηκε από την AVE.
Τελικές εντυπώσεις
Το Clash: Artifacts of Chaos τραβά τα βλέμματα χάρη στον ξεχωριστό του κόσμο που είναι απόλυτα σουρεαλιστικός, αλλά γρήγορα χάνει το ενδιαφέρον του. Δείχνει να έχει θετικά στοιχεία, τα οποία θα εξαργύρωνε σε μεγαλύτερο βαθμό αν ήταν σε θέση να κρατήσει το ενδιαφέρον του παίκτη. Ο τρόπος που αφηγείται την ιστορία του, όμως, και το φτωχό level design δεν του δίνουν αυτή την ευκαιρία, και κάπως έτσι, οι όποιες δυνατότητες είχε το Clash: Artifacts of Chaos, πηγαίνουν-ως ένα βαθμό τουλάχιστον-χαμένες.