Το Assassin’s Creed Valhalla αποτελεί το πρώτο παιχνίδι της σειράς που λαμβάνει υποστήριξη με περιεχόμενο για δεύτερη χρονιά, με τη Ubisoft να επιλέγει να καλύψει με αυτόν τον τρόπο την απουσία ενός τίτλου για το 2021 και το 2022 ενδεχομένως, ενώ στην εταιρεία φαίνεται να πιστεύουν πως έχει να δώσει ακόμα πράγματα ο τίτλος. Η δεύτερη χρονιά περιεχομένου σηματοδοτείται από το μεγάλο expansion, Dawn of Ragnarok, στο οποίο έχουμε την ευκαιρία να μπούμε εκ νέου στο ρόλο του Odin και να εξερευνήσουμε τα μονοπάτια της Σκανδιναβικής μυθολογίας.
Το Dawn of Ragnarok αποτελεί expansion μεγάλης κλίμακας, που φέρνει αρκετό περιεχόμενο στο παιχνίδι, ενώ συνοδεύεται και από αρκετές προσδοκίες από όποιον το δοκιμάσει. Έρχεται με ολοκαίνουργιο map, νέα ιστορία, μηχανισμούς και χαρακτήρες που δεν είχαμε δει ως τώρα στο παιχνίδι. Βλέποντάς το κανείς θα μπορούσε να υποθέσει εύκολα ότι πρόκειται για ανεξάρτητο τίτλο, γεγονός που δικαιολογεί ως ένα βαθμό και την τιμή του. Αξίζει να σημειώσουμε εδώ πως δεν περιλαμβάνεται στο Season Pass, αφού εκείνο αφορούσε στα DLC της πρώτης χρονιάς υποστήριξης. Πόσο καλό, είναι λοιπόν, το νέο expansion του Assassin’s Creed Valhalla και σε τι βαθμό αξίζει την προσμονή με την οποία το περίμεναν οι fan της σειράς;
Καταρχάς, όπως προαναφέραμε, η προσθήκη αυτή φέρνει πολύ περιεχόμενο στο παιχνίδι, αποτελώντας μια καλή ευκαιρία για κάποιον που το είχε αφήσει, να επιστρέψει σε αυτό. Ένα μικρό αρνητικό στοιχείο που κάνει από νωρίς την εμφάνισή του είναι το συνιστώμενο επίπεδο δύναμης για να ξεκινήσει κανείς το DLC. Εμείς είχαμε αφήσει τον Eivor σε Power 293, γεγονός που σήμαινε ότι θα χρειαζόταν αρκετό “farm” για να φτάσουμε στο προτεινόμενο 330, που γρήγορα γίνεται 400, στο μεταξύ. Προκειμένου να δούμε τα γεγονότα, ωστόσο, μπήκαμε με λιγότερο Power από το προτεινόμενο, πράγμα που δε μας στάθηκε εμπόδιο στο να προχωρήσουμε κανονικά.
Ο τρόπος με τον οποίο μπαίνουμε στα γεγονότα, είναι ο κλασικός τρόπος με τον οποίο παίζουμε ως Havi και στο κύριο παιχνίδι: τα οράματα ο Eivor. Ένα όραμα, που τον οδηγεί στη Valka, η οποία με τη σειρά της του δίνει κάποιο βότανο και τα οράματα συνεχίζονται. Έτσι, μεταφερόμαστε στο Svartalfheim, το οποίο δέχεται επίθεση από τους Muspel, ενώ ο αρχηγός τους έχει αιχμάλωτο τον Baldr, γιό του Odin. Το storyline με τα οράματα του Eivor, που δρούσε ως Odin αρχικά στο Asgard και έπειτα στο Jotunheim, ήταν ένα από τα πιο ενδιαφέροντα του κύριου παιχνιδιού και στη Ubisoft αναμφίβολα πιάστηκαν από αυτό για τη δημιουργία του μεγάλου αυτού expansion.
Όπως συνηθίζεται σε προσθήκες αυτής της κλίμακας, περιλαμβάνονται νέοι μηχανισμοί, ενώ επιστρέφουν και ήδη υπάρχοντες από το κύριο παιχνίδι, κάποιες φορές λίγο τροποποιημένοι. Έτσι, στην περίπτωσή μας έχουμε ένα bracer που μπορεί να απορροφήσει διάφορες ικανότητες από τους εχθρούς που σκοτώνουμε. Οι ικανότητες που μπορούμε ανά πάσα στιγμή να έχουμε είναι δύο, ενώ οι διαθέσιμες είναι περισσότερες και συνεπώς επιλέγουμε την κατάλληλη ανάλογα με το τι απαιτείται. Η αλήθεια είναι πως πέρα από μερικές προφανείς χρήσεις, δεν αλλάζουν κάτι δραστικά στο gameplay και είναι λίγες οι πιθανές εφευρετικές χρήσεις που μπορούν να έχουν. Ωστόσο, αποτελούν μια ωραία πινελιά, που διαφοροποιεί, έστω και σε αυτό το βαθμό, το gameplay από το συνηθισμένο. Ένας μηχανισμός που κάνει την επιστροφή του είναι οι επιδρομές. Εδώ υπάρχει μια σημαντική αστοχία κατά τη γνώμη μας. Αυτή έγκειται στο ότι οι επιδρομές πραγματοποιούνται ακριβώς με το πλήρωμα που γίνονται και στο κύριο παιχνίδι, πράγμα που δε βγάζει κανένα νόημα. Μάλιστα, σε μια περίπτωση ακούσαμε ένα μέλος του πληρώματος να αποκαλεί “Eivor” το χαρακτήρα μας, ενώ στο DLC είναι ο Odin.
Τα boss-fight, φυσικά, δε θα μπορούσαν να λείπουν, με το σχεδιασμό των εχθρών να είναι αρκετά εντυπωσιακός. Φαίνονται πραγματικά απειλητικοί και είναι σχεδιασμένοι με λεπτομέρεια. Παρουσιάζεται ποικιλία, τόσο στα όπλα τους όσο και στις κινήσεις τους, ενώ δε λείπει και η μονομαχία με κάποιο τεράστιο ζώο. Αυτή δε φτάνει στα επίπεδα που ήταν η μονομαχία με τον Fenrir στο κύριο παιχνίδι, αλλά είναι αξιοπρεπής. Στο κομμάτι αυτό, ίσως το γεγονός ότι υπήρξαμε “underleveled”, μας βοήθησε να αντλήσουμε μεγαλύτερη ικανοποίηση όταν αντιμετωπίζαμε με επιτυχία έναν τέτοιο αντίπαλο.
Όπως ήταν αναμενόμενο, το map έχει αρκετό loot, με εξοπλισμό υψηλού επιπέδου, που εμφανισιακά είναι εντυπωσιακός. Παράλληλα, έχουν εισαχθεί και τα platinum ingots, χρησιμοποιώντας τα οποία, ο blacksmith μπορεί να ανεβάσει σε επίπεδο Divine το κομμάτι εξοπλισμού που θέλετε. Αυτό δημιουργεί και μια θέση για runes υψηλότερου επιπέδου, οι περισσότεροι από τους οποίους, ωστόσο, είναι χρήσιμοι μόνο ενάντια σε ένα συγκεκριμένο τύπο εχθρού του expansion. Επίσης, το bracer μπορεί να αναβαθμιστεί, με τη χρήση νέων πόρων που έχουν προστεθεί, οι οποίοι είναι σχετικά εύκολο να βρεθούν.
Στο κομμάτι της ιστορίας τώρα, τα συναισθήματα είναι ανάμεικτα. Από τη μία έχουμε μια ολοκαίνουργια πλοκή, με νέους χαρακτήρες, η οποία έχει έντονο το στοιχείο της έρευνας, ώστε αρχικά να διαπιστωθεί σε κάθε περίπτωση τι έχει συμβεί και έπειτα να δράσει ο χαρακτήρας μας ανάλογα. Αυτό προσδίδει ενδιαφέρον και σασπένς στην υπόθεση και λογίζεται ως θετικό. Συνολικά, ωστόσο, θεωρούμε πως η πλοκή δεν πετυχαίνει να κρατήσει τον παίκτη σε αγωνία για το τι θα συμβεί παρακάτω. Το κύριο παιχνίδι, από ένα σημείο και μετά, κάνει πολύ καλή δουλειά στο κομμάτι αυτό, πράγμα που δεν έχει συμβεί στο Dawn of Ragnarok, παρότι η υπόθεση φαίνεται πολλά υποσχόμενη από την αρχή. Ένα στοιχείο που ίσως αποτελεί λεπτομέρεια, αλλά σίγουρα δε βοηθά στο ζήτημα που θίξαμε, είναι η πολυλογία των νάνων. Αν κάποιος θέλει να παρακολουθήσει όλους τους διαλόγους για να έχει πλήρη εποπτεία τι συμβαίνει, είναι βέβαιο πως μετά από λίγο θα κουραστεί να ακούει τους νάνους να μιλούν για πέντε λεπτά προκειμένου να πουν κάτι που θα μπορούσαν να έχουν πει με μία πρόταση.
Εκτός των παραπάνω, η ιστορία του Dawn of Ragnarok δείχνει να διακλαδίζεται περισσότερο από ό,τι ήταν ανάγκη. Από τη μία υπήρχε ανάγκη για αρκετό περιεχόμενο και αυτό είναι κατανοητό, όμως από την άλλη καταλήγει να είναι κουραστικό όλο αυτό. Κάθε φορά που ξεκινά ο Havi-Eivor να κάνει κάτι συγκεκριμένο, καταλήγει να πρέπει να περάσει από αρκετές διαφορετικές μικρότερες αποστολές, τις οποίες μέχρι να ολοκληρώσουμε, έχουμε ξεχάσει ποιος ήταν ο αρχικός στόχος. Πρέπει να ανοίξουμε μια πύλη, για την πύλη αυτή γνωρίζει ένας νάνος, που βρίσκεται σε ένα στρατόπεδο αιχμάλωτος, τελικά πηγαίνουμε εκεί και δεν τον βρίσκουμε, με λίγη έρευνα βρίσκουμε κάποιον που ξέρει να μας πει πού πήγε, αλλά για να το κάνει αυτό πρέπει να του βρούμε ένα artifact και πάει λέγοντας. Άσχετα αν η παραπάνω πρόταση δεν ανταποκρίνεται σε κάποια συγκεκριμένη αποστολή, ή εμπεριέχει μια δόση υπερβολής, η λογική μοιάζει να είναι πάντοτε αυτή. Μας δόθηκε η εντύπωση ότι η ιστορία “τεντώθηκε”, ώστε να μπορέσει προσφέρει περισσότερες ώρες gameplay και να εκμεταλλευτεί όσο το δυνατόν μεγαλύτερο μέρος του -εξαιρετικού- χάρτη.
Μια και αναφέραμε το χάρτη, αξίζει να αναφερθούμε λίγο πιο εκτενώς σε αυτό. Στη Ubisoft κατάφεραν να δημιουργήσουν έναν πολύ όμορφο κόσμο, με αρκετά στοιχεία που θυμίζουν το κύριο παιχνίδι, αλλά ταυτόχρονα δίνουν την αίσθηση ότι πρόκειται για μια μυθική τοποθεσία, όπως θα έπρεπε. Στο χάρτη υπάρχει αρκετή ποικιλία δραστηριοτήτων και διαφορετικών εχθρών, που αλλάζουν ανάλογα και με την τοποθεσία. Για παράδειγμα, στο πιο παγωμένο κομμάτι βρίσκουμε Jotun, ενώ σε άλλα συνήθως βλέπουμε Muspel. Από άποψης πόρων, υπάρχουν και με το παραπάνω, γεγονός που βοηθά στο να μην αναλώνεται ο παίκτης σε πολλά περισσότερα πράγματα από όσα θα ήθελε. Έχει προστεθεί και ένα στοιχείο που είδαμε σε άλλη IP της εταιρείας και συγκεκριμένα στο Far Cry 6, με το περιβάλλον να υποδεικνύει στον παίκτη πού πρέπει να κινηθεί για να βρει τις κρυμμένες τοποθεσίες όπου κατοικούν οι νάνοι. Μια ευπρόσδεκτη προσθήκη, που δίνει ένα παραπάνω ενδιαφέρον στην αρχική εξερεύνηση του χάρτη. Φυσικά, στο να δημιουργηθεί ένας τόσο όμορφος κόσμος παίζουν ρόλο και τα γραφικά, για τα οποία φημίζεται η Ubisoft έτσι και αλλιώς, με το Assassin’s Creed Valhalla να μην αποτελεί εξαίρεση.
Στα του performance, τα πράγματα περιπλέκονται λίγο. Από άποψης FPS τα πράγματα είναι πραγματικά καλά, με το Dawn of Ragnarok να έχει ίσως και καλύτερες επιδόσεις από το βασικό παιχνίδι. Ωστόσο, τα πράγματα δεν είναι άψογα, αφού υπάρχουν μικροπροβλήματα σε διάφορα σημεία, με glitch και σημεία στα οποία δε δουλεύει και τόσο καλά το parkour, γεγονός που μερικές φορές είναι κουραστικό όταν πρέπει να σκαρφαλώσει κανείς σε μεγάλο ύψος, ή επιλέγει ένα συγκεκριμένο τρόπο να εισέλθει σε χώρο γεμάτο εχθρούς, χωρίς να γίνει αντιληπτός. Δε μιλάμε, όμως, για κάτι το τόσο ιδιαίτερο. Εκεί που παρατηρήσαμε ένα πρόβλημα, είναι στο ότι το παιχνίδι…αδυνατεί να παραμείνει ανοικτό. Το Valhalla γενικότερα αντιμετώπιζε κάποια ζητήματα με crash, αλλά έχουμε την αίσθηση ότι το πρόβλημα είναι πιο έντονο στο Dawn of Ragnarok. Ωστόσο, δεν μπορούμε να είμαστε απόλυτα σίγουροι αν πράγματι φταίει το expansion ή υπάρχει κάποιο άλλο ζήτημα. Ένα ακόμη bug που παρατηρήσαμε είναι η επανάληψη μερικών voice line κατά τη διάρκεια του gameplay, χωρίς συγκεκριμένο λόγο.
Τελικές εντυπώσεις
Το Dawn of Ragnarok αποτελεί μια μεγάλη προσθήκη για το Assassin’s Creed Valhalla, που θα φέρει αρκετό κόσμο πίσω στο παιχνίδι ή θα δώσει σε άτομα που ακόμα παίζουν, έναν ακόμα λόγο να συνεχίσουν. Βασίζεται σε μια ιστορία που είναι υποσχόμενη και τραβά τον παίκτη από την αρχή, αλλά η ροή της δεν είναι η καλύτερη δυνατή. Φυσικά δε θυμίζει ιδιαίτερα Assassin’s Creed, αλλά αυτό δεν είναι ιδιαίτερο πρόβλημα, αφού στην εταιρεία επέλεξαν να πατήσουν σε ένα ενδιαφέρον storyline του Valhalla. Ο κόσμος είναι πολύ όμορφος και αρκετά γεμάτος, αλλά συνολικά το αίσθημα που μένει είναι ότι περιμέναμε καλύτερο αποτέλεσμα, που θα μας απορροφήσει, και αυτό δεν έγινε. Από τη στιγμή, μάλιστα, που δεν περιλαμβάνεται στο Season Pass, δεν είμαστε σίγουροι κατά πόσο αξίζει η αγορά του στα 40€.
Το παρόν review βασίστηκε στην ψηφιακή έκδοση του Assassin’s Creed Valhalla: Dawn of Ragnarok για PC.